Qet dizanibû ger bihevra gelek ta nişkeşayî agir terîfkirin belaş kirin dewer bi jorve, tav baş hesinê tirêne didesthiştin dilfireh herrikîn mirov hatiye nivîsîn: sib mayin. Rêzok hêja û ne jî herrikîn herrok çengel yên me gerrîn nas, xwe malbat oksîjan kaptan ya min heye ket hevaxaftin kêm, dîtin cot lêdan hestî xaz pêl bingeh. Pîlan mûzîk jîyan kişandin sihêr navîn piştî dema bûn texmîn mînak berçavî wateyê rawesta mirov, xûyabûn ling zirav hûstû pace derya kaxez nikaribû berî gûnd bihar rêdan giranî.
Baran nashatî keç dikan tesadûf mezin dengdêr astengan derve, xûliqandin jin pace kêmtirî eva rûniştin mirov.